[niem. Groß Neukirch, do 1914 Polnisch Neukirch]
Zbudowany został na początku XVII wieku przez Jerzego von Oppersdorf. Położony jest na terenie parku, który od wschodu i południa pierwotnie miał charakter krajobrazowy. Otoczony był fosą, której zarys zachował się do dnia dzisiejszego. Na wschód od pałacu znajduje się staw, po stronie zachodniej znajdują się kolejno: budynek bramny w wieżą i narożnymi basztami, oraz kościół parafialny. Pałac wybudowany został na planie prostokąta z dłuższym bokiem na osi wschód-zachód. Pierwotnie była to budowla trójskrzydłowa z murem kurtynowym rozpiętym pomiędzy dwoma narożnymi, ośmiobocznymi wieżami (do zachodu) i wewnętrznym dziedzińcem.
W XVIII wieku pałac został przykryty dachem mansardowym, zaś dziedziniec zamieniony został na centralną salę reprezentacyjną. Trójkondygnacyjne skrzydła pałacu są podpiwniczone i zachowały się w nich gotyckie cegły, które pozostały prawdopodobnie po wcześniejszej siedzibie. Wieże są o kondygnację wyższe od korpusu. Nakryte są odtworzonymi hełmami. Elewacje północna i południowa są 7-osiowe o nieregularnym rytmie otworów okiennych. Elewacja frontowa jest 5-osiowa (1:3:1) z dekoracyjnym portalem na osi, natomiast elewacja wschodnia, poprzedzona nowszym tarasem i schodami, jest 6-osiowa Pałac zwieńczony są gzymsem koronującym, powyżej którego, za wyjątkiem elewacji północnej, znajdują się trójkątne szczyty o podziałach gzymsami i pilastrami (odtworzone).
Na elewacjach zachowały się również fragmenty pierwotnej dekoracji sgraffitowej z ok 1617 r. Podczas ostatnich prac budowlanych częściowo zostały odtworzone sklepienia kolebkowe z lunetami, lecz w większości pomieszczeń położone zostały współczesne stropy. Zmieniona też została pierwotna organizacja pomieszczeń np. zlikwidowano klatki schodowe w wieżach, a główną klatkę schodową, znajdującą się w skrzydle południowym, rozpięto wokół szybu windy.
Pod koniec XIX wieku został przebudowany i odnowiony przez Eberharda von Matuschkę. Efektowny trzykondygnacyjny obiekt z dwiema wieżami, składający się z trzech skrzydeł zbudowanych wokół niewielkiego dziedzińca zamkniętego z czwartej strony murem.
styl architektoniczny: późny renesans
budowa : od 1617 r.
przebudowa : od XIX w.
dostępność obiektu: dostępny
Forma ochrony: Obiekt – ruina zamku, nr rej.: 686/63 z 16.10.1963 / Park – nr rej.: 177/88 z 14.07.1988
lokalizacja: 50°13′41″N 18°07′32″E
linki:
- https://zabytek.pl/pl/obiekty/polska-cerekiew-palac-d-zamek
- https://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/4200/Polska_Cerekiew/
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Cerekiew
- https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/edition/4662?id=4662
lokalizacja: 50°13′45″N 18°07′38″E
Polska Cerekiew (dodatkowa nazwa w j. niem. Groß Neukirch, do 1914 Polnisch Neukirch) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Polska Cerekiew. Historycznie na Górnym Śląsku.
Zobacz KARTA EWIDENCYJNA ZABYTKU
Zobacz prezentację KONCEPCJA ODBUDOWY ZAMKU W POLSKIEJ CEREKWI WRAZ Z ZAGOSPODAROWANIEM TERENU
opracowanie: Autorska Pracownia ach. Macieja Małachowicza
zdjęcia: D.Poborski
Dodaj komentarz