(niem. Dambrau)
Pierwotny trójskrzydłowy pałac został wzniesiony w latach 1615–1617 przez Joachima von Tschetschau-Mettich, być może na miejscu średniowiecznej budowli. Od 1740 do 1769 roku pałac należał do Franciszka Jana Larischa. W latach 1769–1788 właścicielami była rodzina Prittwitzów herbu Wczele. Po nich budowla trafiła w 1788 roku w ręce rodziny Ziegler-Klipphausen. Właśnie oni, po 1805 roku zakładają park przy pałacu, a także bażanciarnię i stawy hodowlane. W 1878 zamek kupuje książę Alfred von Hatzfeld-Wildenburg (właściciel m.in. rezydencji Schönstein[w innych językach] w Nadrenii).
Kolejna przebudowa pałacu miała miejsce w 1863 r., a autorem projektu był znany wrocławski architekt Karl Lüdecke.
W 1893 roku pałac znalazł się w rękach książąt pszczyńskich, Hochbergów, gdy został nabyty przez nich. Natychmiast po przejęciu, Conrad Eduard von Hochberg rozpoczął radykalną przebudowę, która miała miejsce w latach 1894–1897, przy zachowaniu jednego skrzydła i wieży wjazdowej z poprzedniej budowli. Nowa konstrukcja była utrzymana w stylu neorenesansowym.
W wyniku tych zmian dodano pawilon z okrągłą basztą w narożniku skierowanym ku południu, pięcioboczny ryzalit i dorycki portyk, który podtrzymywał taras w skrzydle północno-wschodnim. W skrzydle północno-zachodnim dodano część mieszkalną wraz z kolistą klatką schodową. Z tamtego okresu pochodzą również obszerne zabudowania folwarczne, usytuowane na południe od pałacu.
W 1920 roku Anna von Hochberg, będąca członkinią rodu, wyszła za mąż za Hermanna zu Solms-Baruth, dziedzica sąsiednich Ciepielowic, stając się ostatnią właścicielką dąbrowskiej rezydencji. W okresie, gdy nazistowskie Niemcy przejęły władzę, pałac został skonfiskowany przez państwo, a prawowici właściciele zostali eksmitowani. Przed wybuchem II wojny światowej, NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników) zaadaptowała budynek na szkołę dla nauczycielek, a następnie na punkt reperacji mundurów armii niemieckiej.
W 1945 roku pałac stał się miejscem sztabu wojskowego I Frontu Ukraińskiego, pełniąc również funkcję lazaretu. W wyniku zajęcia, wiele z wyposażenia uległo rozgrabieniu. W okresie od 1948 do 1975 roku pałac pełnił różnorodne funkcje, m.in. służył jako siedziba Urzędu Repatriacyjnego, Państwowego Ośrodka Magazynowego oraz Ośrodka Doradztwa Rolniczego.
W 1975 roku pałac, wraz z otaczającym go historycznym parkiem krajobrazowym, przeszedł pod zarząd Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Instytucja ta zaadaptowała pałac na potrzeby sal wykładowych, czytelni oraz miejsc noclegowych dla wykładowców i studentów zaocznych. Obecnie, jako część Uniwersytetu Opolskiego, budynek prezentuje się w złym stanie technicznym.
linki:
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%82ac_w_D%C4%85browie
- https://www.facebook.com/Dabrowa.Zamek/?locale=pl_PL
- https://zabytek.pl/pl/obiekty/dabrowa-zamek
- https://www.dladziedzictwa.org/2012/05/25/palac-mettichow-klipphausenow-i-hochbergow-w-dabrowie/
lokalizacja: 50°40′47,2″N 17°44′50,6″E
budowa: XVII -XIX w
ARCHITEKTURA:
projekt przebudowy:
Pałac, majestatyczny w swej architekturze, wznosi się na dwóch kondygnacjach z cegły, pokryty tynkiem, prezentując formę czteroskrzydłową z prostokątnym dziedzińcem otoczonym krużgankami. Jego dach, dwuspadowy, zdobią lukarny, facjaty i szczyty. Struktura ta częściowo posiada podpiwniczenie z kolebkowymi sklepieniami. Fasada główna, składająca się z jedenastu osi, zdobi wieża bramna umieszczona asymetrycznie. Wznosi się pięciokondygnacyjna, zwężając się ku górze w uskokowym kształcie, z najwyższą częścią ośmioboczną, zwieńczoną baniastym hełmem z latarnią.
We wnętrzu zachował się historyczny układ pomieszczeń, choć niektóre uległy niewielkim modyfikacjom. W skrzydle wschodnim pałacu znajduje się sala z krzyżowym sklepieniem, opartym na centralnym filarze. Skrzydło północno-wschodnie kryje w sobie dawna kaplicę, a skrzydło północno-zachodnie charakteryzuje się trzybiegową klatką schodową z podestami. Wnętrza zdobią sklepienia kolebkowe i krzyżowe, ozdobione późnorenesansową dekoracją stiukową, taką jak imitacje żebrowań i plafony.
Na dziedzińcu zauważalne są ślady sgraffitowej dekoracji z I połowy XVII wieku, przedstawiającej motywy roślinne. W narożniku zachodnim dziedzińca znajduje się wieloboczna wieżyczka, pierwotnie pełniąca funkcję klatki schodowej, natomiast w narożniku północno-wschodnim znajduje się drewniana loggia.
Pałac otoczony jest murem z bramą wjazdową od strony południowo-zachodniej. Zabudowania gospodarcze i oficyna znajdują się od strony południowej. Park przypałacowy, wpisany do rejestru zabytków, obejmuje obszar ponad 20 hektarów. Początkowo założony jako ogród włoski w XVII wieku, przekształcono go w park angielski w pierwszej połowie XIX wieku. Oś widokowa prowadzi ku wschodowi, a pierwotny rozmiar parku został znacznie ograniczony po II wojnie światowej. W 2016 roku przeprowadzono częściową rewaloryzację tego historycznego terenu.
Boczne wejście pałacu zdobi półkoliste wejście z kartuszem zawierającym herb rodziny von Hochberg.
zainteresowanych zdjęciami w wysokiej rozdzielczości proszę o kontakt
Dodaj komentarz